Piękna ikona Św. Efrema Syryjczyka, który jest czczony przez Kościół prawosławny i uważany za jednego z największych ascetów i teologów IV w. W 1920 r. Kościół rzymskokatolicki ogłosił go Doktorem Kościoła. Wierni modlą się do niego z prośbą o uwolnienie się od grzechu gniewu i dar łez pokajania.

Św. Efrem, znany z daru czynienia cudów, zwany też jest prorokiem syryjskim i "harfą Świętego Ducha". Pozostawił po sobie wiele utworów teologicznych interpretujących Pismo Święte, broniących czystości wiary oraz o charakterze moralnym. Głównym ich tematem jest pokuta. Do niego należą też liczne modlitwy i pieśni liturgiczne śpiewane w czasie pogrzebu oraz modlitwa czytana w okresie Wielkiego Postu „Panie i Władco żywota mego...” („Gospodi i Władyko żywota mojego...”).

Panie i Władco żywota mego!
Nie dawaj mi ducha próżniactwa,
zniechęcenia, chciwości,
panowania i gadatliwości,
Za to obdarz mnie, Twego sługę,
duchem wstydliwości,
skromności, cierpliwości i miłości,
O, Panie i Królu!
Spraw, abym widział
moje przewinienia
I nie potępiał brata mego.
Albowiem Tyś błogosławiony jest
na wieki wieków. Amiń.

Na ikonie Św. Efrem przedstawiany jest w czarnych szatach wielkiej schimy. Ma niedługą, siwą brodę. W rękach trzyma rozwinięty zwój. Imię Efrem wywodzi się z hebrajskiego słowa Ephrayim oznaczającego "przynoszący dobry owoc".