KSENIA z Petersburga, błogosławiona (Błażennaja Ksienija Pieterburgskaja), 24 stycznia/6 lutego, III niedziela po Pięćdziesiątnicy (Sobór petersburskich świętych) i 11/24 września (RKP poza granicami), zm. ok. 1803. Urodziła się w latach dwudziestych XVIIII w., w znanej rodzinie. Po osiągnięciu pełnoletności wyszła za mąż za pułkownika Andrzeja Fiodorowicza Pietrowa, który wkrótce zmarł, pozostawiając dwudziestosześcioletnią wdowę. Śmierć męża mocno wpłynęła na młodą kobietę. Zapomniała jakby o ziemskich rzeczach i dla ludzi wydawała się być pozbawioną rozumu. Ksenia wybrała drogę szaleńca Bożego. Wszystko co miała rozdała biednym, przebrała się w ubranie męża i zaczęła udowadniać ludziom, że zmarł nie on lecz jego żona - Ksenia Grigoriewna. Chodząc po ulicach Petersburga często była wyszydzana i poniżana. Po pewnym czasie mieszkańcy miasta przyzwyczaili się do jej obecności i wyglądu, a nawet zaczęli przynosić jej ciepłe ubranie i pieniądze. Ta jednak przyjmowała tylko najdrobniejsze datki, które natychmiast rozdawała biednym. Nie mając stałego miejsca zamieszkania, sypiała na polu za miastem, gdzie widywano ją jak stojąc na kolanach modli się lub robi pokłony do ziemi na cztery strony świata. W latach dziewięćdziesiątych, mając siedemdziesiąt jeden lat, Ksenia zasnęła snem wiecznym. Jej ciało pogrzebano na Cmentarzu Smoleńskim, a koło grobu zaczęły mieć miejsce cudowne uzdrowienia. W 1902 r. w tym miejscu zbudowano kapliczkę, istniejącą do dziś i przyciągającą licznych pielgrzymów zanoszących modlitwy do świętej. Uważana jest za najpopularniejszą świętą Sankt Petersburga i jedną z najbardziej czczonych świętych rosyjskich. W 1988 r. została kanonizowana przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną. Św. Ksenia jest szczególną orędowniczką przed Bogiem rodziców modlących się o to, by ich dzieci bez trudności przyswajały wiedzę.