Święty Paweł Apostoł Narodów, jako faryzeusz, był gorliwym wyznawcą religii żydowskiej, a jako mieszkaniec ówczesnej dia- spory miał szczere spojrzenie na rzeczywistość religijną i świecką. Mógł dzięki temu połączyć gorliwość religijną z większą tolerancją i zdolnością przyjmowania wartości należących do świata greckiego i rzymskiego. Gorliwy rzecznik Starego Przymierza, po nawróceniu w Damaszku, stał się niedoścignionym krzewicielem i wyznawcą no- wego życia w Zmartwychwstałym Chrystusie.

Zaangażowanie misyjne Ap. Pawła połączone było z głębokim przeżyciem Ewangelii Chrystusa, która stanowiła impuls dla jego ducha, pracy i teologii. Źródłem znajomości ducha Pawłowego, jego teologicznej myśli i jego geniuszu są Listy, a także Dzieje Apostolskie, których druga część opisuje jego działalność apostolską.

Zgodnie z tradycją cerkiewną św. Paweł jest autorem 14 listów powszechnych, które weszły do kanonu ksiąg Nowego Testamentu:

1 i 2 do Tesaloniczan, do Galatów, 1 i 2 do Tymoteusza oraz Hebraj- czyków. W Listach apostoła Pawła zawarta jest teologia przeżyta, czy- li doświadczona, mistyczna. Sposób jej sformułowania i przekaza- nia narzucało ówczesne życie oraz problemy i rozbieżności rodzące się w poszczególnych gminach chrześcijańskich i kościołach lokal- nych, zakładanych przez Apostoła. Treść jego listów połączona jest z egzystencją chrześcijańską, zawsze aktualną na przestrzeni wieków w życiu Kościoła Chrystusowego na ziemi.

SPIS TREŚCI

Wstęp
1. Życie Pawła, przyszłego Apostoła, przed nawróceniem
2. Od nawrócenia się Pawła Apostoła do jego drugiej podróży misyjnej
3. Druga podróż misyjna św. Pawła. Lata 52-54
4. Trzecia misyjna podróż Pawła. Lata 54-58
5. Niewola św. Pawła Apostoła w Cezarei i Rzymie
6. Ostatnie lata życia Pawła Apostoła, 63-67
7. Charakterystyka św. Pawła Apostoła
Zakończenie